بی شکر و بی شکایت

جدایی به معنای تنهایی نیست. ما جداییم اما تنها نیستیم. مولوی از جدایی شکایت نمی‌کند بلکه حکایت می‌کند. نه تنها شکایت نمی‌کند بلکه شکر هم نمی‌کند. شکر نکردن یک پله برتر از شکایت نکردن است. انسان به جایی می‌رسد که دیگر نه شکر می‌کند نه شکایت می‌کند نه دعا می‌کند. دوست دارد به وصال برسد اما این جدایی را لازمۀ وصال می‌داند.
وقت تمام است. جلسه را ختم می‌کنیم تا شما نزد دوستان از ما شکایت نکنید؛ بلکه اینجا را حکایت کنید.
سروش، شرح مثنوی، دفتر نخست، جلسه چهارم، دقیقه ۰۱:۱۳، برداشت آزاد
شکر منعم واجب آید در خرد

رزه امام علی(ع)...