نوم عرفانی

چون سالك در امر مراقبه مواظبت نمود، حق تعالى از باب مهر و عطوفت انوارى را بر او به عنوان طلايع ظاهر مى‌گرداند. در ابتداى امر اين انوار مانند برق ظاهر گشته ناگهان پنهان مى‌شوند، اين انوار كم‌كم قوّت يافته مانند ستارۀ ريز درخشان مى‌گردند، و سپس نیز قوت یافته به صورت ماه و بعداً به صورت خورشید پدید می‌آیند، و گاهی مانند چراغی که افروخته باشند و یا قندیلی نمایان می‌شوند این انوار را در اصطلاح عرفاء «نوم عرفانی» می‌نامند.
لب اللباب در سیر و سلوک، حسینی تهرانی، برداشت آزاد، صفحه [۳۱] [اینجا]