دیوان سوخته

حاج میرزا احمد عابد نهاوندی، متوفای ۱۳۵۷، در بازار تهران جنب مسجد جامع، چلوکبابی داشت. با تخلص ساعی شعر می‌گفت. تنها نسخه دیوان اشعار عرفانی او در آتش سوزی مغازه‌اش سوخت. پس از تدوین اشعار بجامانده به دیوان سوخته مشهور شد. با شیخ رجبعلی خیاط ارتباط دوستانه داشت.
آدم باید دلش خلوت باشد
کنایه به شیخ رجبعلی خیاط